காலையில் கதிரவன்
        கண் விளிக்க
    காலை புலர்ந்தது
        கதிரொளி பரந்தது

    காலையென்று அறியாமல்
        கன்துயில் கொள்ளலாமோ
    காலை விடிந்தது
        கண்விளித்து வாடி

    சேவல் கூவுது
        செந்தாமரை விரியுது
    கோயில்மணி அடிக்குது
        கூடிக்காகம் கரையுது

    பசுவும் பால் சொரியுத
        பசுக்கன்றும் துள்ளிக் குதிக்குது
    பசும்புல் நுனியில் தங்கிய
        பனித் துளியும் மறையுது

    பூக்கள் எல்லாம் விரியுது
        புதுமணம் எங்கும் பரவுது
    பாக்கள் தீட்டிய
        பாவலர் இருப்பது பாரடியோ.

    பஞ்சனையில் படுத்துறங்கியது போதும்
        பள்ளிச் சிறுவர் படிப்பதைக் கேளடி
    கொஞ்சமும் கூச்சம் இல்லாமல்
        குறட்டை விட்டுத் தூங்கலாமோடி 

பேராசிரியர் முனைவர் சோ.கிருஷ்ணராஜா யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழக மெய்யியற்துறையில் முதுநிலை ஆசிரியராக, ஆய்வாளராகப் பணியாற்றி கலைப்பீடாதிபதியாக உயர்வு பெற்றவர். 

மெய்யியற்கலை, இலக்கியம், உளவியல் மற்றும் புதிய சிந்தனை வரலாறு போன்றவற்றில் ஆழமான அகலமான கற்றலும் தேடலும் உள்ளவர். அவை சார்ந்த கருத்தாடல்களிலும் ஆய்வுகளிலும் முழுமையாக ஈடுபட்டுவருபவர். இதுவரையில் இவர் எழுதிய நூல்கள் இத்துறைகள்சார் அறிவுருவாக்கப் பணியில் தனியிடம் பெறுபவை. 

இவரது சைவசித்தாந்தம் குறித்த வாசிப்பும் ஆய்வும் தமிழில் நுணுக்கமான வித்தியாசமான மற்றுப் பார்வைகளை முன்வப்பவை. புதிய பொருள்கோடல் மரபை உருவாக்குபவை. இவர் தொடர்ந்து சமூகவரலாற்றுப் பின்னணியில் அழகியல், தத்துவ உரை�