'சிறுகதை வாழ்க்கையின் சாரளங்கள். வாழ்க்கையிலே ஒரு பகுதியை அல்லது ஒருவரின் தனி உணர்ச்சியை, அல்லது ஒரு சம் பவத்தை எடுத்துக் கூறுவது' என்கிறார் சிறுகதை மன்னன் புதுமைப்பித்தன். 
'எழுதுவதில் எனக்கு எதுவித சிரமமுமில்லை. ஏன் என்றால் எனக்குத் தெரிந்தவற்றைத்தான் நான் எழுதுகின்றேன். எனக்குத் தெரியாதவற்றை நான் ஒருபோதும் எழுதுவதில்லை' என்று உலகம் மதிக்கும் மக்கள் எழுத்தாளர் மார்க்ஸிம் கார்க்கி கூறிய வாசகங் களை மனத்தில் நிறுத்தி எனக்குத் தெரிந்தவற்றைப் படைப்புக்களாக எல்லோரும் புரிந்துகொள்ளும் மொழிநடையில் எழுதியுள்ளேன். 
'இலக்கியம் காலத்தின் கண்ணாடி' என்று சொல்வார்கள். சமுதாயத்தின் கண் நான் கற்றபாடங்கள் இன்றைய காலகட்டத்தின் அவசியம் கருதி அவற்றை வெளிக்கொணர வேண்டும் என்ற உந்துத லால், சிறுகதைத் தொகுதியாக வாசகர்கள் முன் வைத்துள்ளேன். 
இலக்கியம் பொழுதுபோக்குக் கருவி அல்ல. நயம் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருக்கக் கூடியதும் அல்ல. மக்கள் வாழ்க்கைக்குத் தேவையானவற்றைக் கருத்தில் கொண்டு உருவாக்க வேண்டியதே இலக்கியம். 
உண்மையான கோரங்களை நான் தெரிந்துகொண்டிருக்கின் றேன். தினசரி வாழ்க்கையில் நிகழும் கோரங்களை நான் தரிசித்த வண்ணம் இருக்கின்றேன். நாம் வாழும் வாழ்க்கை கீழ்த்தரமான சாக்கடை வாழ்க்கை என்பதை யாரும் மறுக்க முடியாது. மனித சமூகத்தை நான் அளவுகடந்து நேசிக்கின்றேன். என்றாலும் பிறருக்கு வேதனையளிக்க நான் விரும்பவில்லை. 
நாம் மானசிகமாக இருக்கக் கூடாதென்றும், அழகிய சொற் றொடர்களாலும், கவர்ச்சிகரமான பொய்களாலும் உண்மையை மூடிமறைக்கக் கூடாதென

சுவாமிநாதன் சுசீந்திரராஜா யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத்தில் மொழியியில் மற்றும் ஆங்கித்துறையின் தலைவராகவும், பேராசிரியராகவும் இருந்து பணி ஓய்வு பெற்றவர். இவர் 1960 இல் பேராசிரியர் தெ.பொ.மீனாட்சி சுந்தரனாரின் மாணவராக அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் மொழியியல் பயின்று முனைவர் பட்டம் பெற்றவர். 

இவர் மொழியியல் கற்கையில் ஆழமும் விரிவும் மிக்க புலமையாளர். இத்துறைசார் கல்விப் புலத்தின் மூத்த பேராசிரியர், ஆய்வாளர். தொடர்ந்து பல்வேறு பல்கலைக்கழகங்களில் பணியாற்றியவர். இவர் மரபுவழி இலக்கணக்கூறுகளோடு நவீன மொழியியல் கருத்துக்கையும் இணைத்து தற்கால தமிழ்மொழியின் இலக்கண அமைப்பை ஆராயும் பண்பு கொண்டவர். மொழியல் புலமைவழி நின்று தமிழியலை நோக்கும் புது மரபுக்கு தடம் அமைத்திருப்பவர். தமிழ் இலக்கணம் கற்கு�